Czytam Blogu książkę Krystyny Mirek. Boże jaka szmira dla dużych panien! Chichram się, gdy czytam o głównym bohaterze: na tle księżyca wyglądał niczym książę z baśni. Piękny. Tajemniczy. Jego sylwetka rysowała się na tle nieba jak doskonałe dzieło antycznego rzeźbiarza. Boże i kobiety to czytają i potem mają siano w głowie. A liczy się tylko żeby móc się wtulić w swojego mężczyznę i powiedzieć mu, dziękuję, że mogłam to zrobić. A on zapyta: ale co? No akumulator! Musiałam naładować mój akumulator
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz