Zadanie domowe z miłości

 Wysłałam zgłoszenie na asytenta zdrowienia jednak pozostało ono bez odpowiedzi. A ja nią czekałam. I teraz myślę, że dobrze się stało, bo chciałam szybko poznać prawdę o sobie, a tymczasem droga wiedzie przez odkrycia samej siebie pod wpływem artykułów psychologicznych, którymi będę mogła dzielić się na Klubie Pacjenta. Początkowo była we mnie taka myśl, chętka by tam poznać ewentualnego kochanka. Ale, gdy usiadłam na Balu Andrzejkowym obok innych pacjentów i poczułam ich przepalony od papierosów zapach to sobie uświadomiłam, że nie chcę takiego popaprańca. Chcę zdrowego człowieka albo takiego, który nie ulega chorobie. Dużą nadzieję wiążę z Andrzejem. On mógłby być moim guru, ale nie powiernikiem. Zresztą partner nie powinien nim być. Przed chwilą w autobusie czytałam artykuł będący streszczeniem książki Jaya Shetty (coach) "8 zasad miłości". Namawia on do przyjrzenia się swojej przeszłości, swoim związkom, typom osobowości, które zawsze nas pociągały oraz scenariuszom, które zwykle wiązały się z wyborem takich partnerów. Chcę odrobić to zadanie domowe. Miałam 2 partnerów. Seksualnie byli świetni, psychologicznie sami wymagali pomocy. Każdy z nich był ode mnie starszy o ponad dekadę. Dzisiaj też nie wyobrażam sobie związku z rówieśnikiem czy młodszym partnerem. Szukałam w nich i nadal szukam siły psychicznej mojego taty jaka była w nim zanim się rozchorował. Gdy przekonywałam się o ich słabości traciłam chęć utrzymania związku. Zraziłam się do seksu bez zoobowiązań. Do spuszczania z siebie napięcia. I to dosłownie. Nie chcę być workiem na spermę. Chcę zoobowiązania jakim jest troska, bliskość, wierność, dostęp do jego mieszkania, uważność w seksie i czułość przed i po nim. Nie chcę deklaracji i życiowych zmian. Chcę stopniowego, długiego poznawania siebie, a nie szybkich akcji, w których poświęcam swoje ciało i godność by mężczyzna się otworzył. Nasz seks ma być z zaufania, naturalną koleją rzeczy wobec porozumienia słownego. Ale nie zrobię nic by to zdobyć. Albo przyjdzie albo nie.