Zbiór opowiadań "Kolory życia" zaczyna się wstępem. "Każda z nas potrzebuje w życiu przebudzenia. Przychodzi taki moment, kiedy pytamy same siebie, ile jesteśmy w stanie jeszcze znieść i jak długo będzie nam źle? Odnosimy wrażenie, że wpadłyśmy w lawinę niepowodzeń, że nie potrafimy się już z niczego cieszyć, że to, co czujemy, to wyłącznie smutek i zniechęcenie. Uśmiechamy się trochę sztucznie, z wysiłkiem rozciągając usta, życie wydaje nam się iluzją, czymś, co nie do końca jest prawdziwe. I nagle przychodzi dzień, w którym chcemy się obudzić. Otworzyć szeroko oczy. Zacząć od początku, stworzyć siebie na nowo, znowu być czystą kartką, na której powstanie zupełnie inna historia. Kto wie, może tym razem z happy endem?
Każda zmiana zaczyna się zarówno w sercu, jak i głowie. Ale żeby zacząć od nowa, trzeba zaakceptować przeszłość, pogodzić się z nią nawet wtedy, jeśli nie była dla nas najlepsza. Nie da się uciec na koniec świata, udając, że to, co zostawiamy, nie ma dla nas żadnego znaczenia. Nie wolno wypierać tego, co się stało, próbować zakopać w najgłębszej dziurze, spalić razem ze starymi gazetami. Jedynym wyjściem jest podniesienie głowy i spojrzenie prosto w twarz przeszłości. Jeżeli uda nam się zaakceptować władne lęki i słabości, możemy ruszyć dalej, już bez obciążeń i obaw, że znowu nam się nie uda."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz