Nie boję się, gdy ciemno jest, Ojciec za rękę prowadzi mnie... Teraz sobie to uświadomiłam. Jasne, jest mama i jest moim gwarantem bezpieczeństwa. Ale na mojej drodze życia spotykam ludzi, którzy też mnie wspierają. Czas rozwiązuje wiele problemów. I pokazuje co i kto ma wartość. Mam lęki, zażyję leki. Jestem szczęściarą. Bo mimo okrutnej choroby mogę normalnie żyć. Jestem okropnie leniwa, ale gdy tylko mogę, walczę sama ze sobą. Z dziewczynami jesteśmy zbyt blisko, dystans pomógłby nazwać emocje.
Na fb info: za 15 tygodni święta. Powoli pojawiają się zapowiedzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz