Dziwna jest ta ludzka pamięć. Pamiętam siebie z początku szpitala, a nie z tych etapów odzyskiwania siebie. To trwało miesiąc. Życie z chorobą ciągle trwa. Myślę, że gdybym teraz trafiła do szpitala to bym się załamała. Bo runął by mój sposób na życie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz